Waarom eigenlijk?

'Waarom?', vragen mensen me regelmatig, als ze merken dat ik zo'n drie maanden verlof neem om naar Santiago te lopen.
We lopen al jarenlang met een deel van ons gezin in etappes naar Santiago, dus onbekend is de ervaring niet, maar alléén en zo lang, dat is wat anders..
Tja, waarom eigenlijk? Omdat het lopen leuk is? Ja, want lopen geeft energie en spoelt stress weg. Daarbij ontmoet je boeiende mensen en ziet veel mooie, lelijke maar bijna altijd interessante zaken. Maar ook: nee; want soms zal het zeker niet leuk zijn, in de regen, met zere voeten, na een slechte nacht op een harde vloer, als ik mijn gezin weer eens mis.
Om de religieuze ervaring? Ja, die doe ik ongetwijfeld op. Ik zal geestelijk zeker rijker thuiskomen dan ik ging. Het is echter niet de overwegende reden dat ik ga.
Om cultuurhistorie te snuiven? Jazeker, ook dat. Er is denk ik géén weg in Europa die meer de historie 'ademt' dan de weg naar Santiago de Compostela. De wegén eigenlijk, want Santiago is als de stam van een boom, waaruit vele takken voortspruiten, waaraan weer tienduizenden bladeren bevestigd zijn. Die bladeren hebben weer een fijnmazig netwerk van nerven. Zó zijn de wegen die van Sittard, Maaseik, Heinsberg en elders lopen ook via bijvoorbeeld Vezelay, Le Puy en Velay en Arles verbonden met Somport, St Jean Pied de Port, Burgos, Leon en Astorga (maar ook Valencia, Granada, Lissabon), om uiteindelijk dat éne doel: Santiago, te bereiken.
Dat spreekt me ontzettend aan, dat maakt me verbonden met de miljoenen mensen die vóór me deze routes liepen en de talloze mensen die de routes nog zullen gaan lopen.
En dat brengt me bij de vierde reden: de mensen. In onze tochten tot op heden ontmoetten we honderden mensen, en met vele tientallen van hen hadden we diepergaande gesprekken. In de gesprekken raakten alle bovenvermelde redenen elkaar. In mensen ontmoet je de vreugde en de (gedeelde) pijn van het lopen, ontmoet je het 'bovenaardse' in vele gedaanten, déél je de cultuurhistorie, waardoor deze nog meer van zichzelf blootgeeft...
Op deze site zal ik in de komende maanden (on)regelmatig wat delen van wat ik ervaar op de 'camino'.

Ik ga wat onorthodox lopen, want ik sla stukken van de weg over om uiteindelijk via Granada, Cordoba, Lissabon en Porto in Santiago aan te kunnen komen. Op deze wijze kan ik meerdere 'identiteiten' van de Camino proeven. Ik zal soms een kleine omweg maken en zo langs vele heilige plekken komen. Sommige bekende bedevaartsoorden, zoals Lourdes en Fatima. Soms ook wat onbekender maar minstens zo bijzonder, van Domremy la Pucelle (van Jeanne D'Arc) of de onaardse schoonheid van Conques, beiden in Frankrijk, tot de unieke vakwerk-kapel van Pater Karel Houben in ons eigen Munstergeleen.

Bij dat alles ben ik me bewust dat alles anders kan gaan dan ik nu plan, want er kan van alles gebeuren. Van mijn voeten tot mijn hart, van mijn slokdarm tot mijn rug, alle zwakke plekken van lichaam (en geest) zullen getest worden.
We zullen zien hoe ver ik kom en hóe...

Laat gerust een reactie achter!