de zesentwintigste dag

Reveil om 6.40 uur, omdat we om een uur of zeven geacht worden te ontbijten, daar de refter om dik half acht voor wat anders gebruikt moet worden. Samen met de Waal eten we van een goed gedekte tafel, met zelfs kaas erbij... De Waal loopt 15 à 20 kilometer per dag en laat zijn bagage vervoeren. Zijn hotels/ chambre d' hotes of gites zijn ook al tevoren gereserveerd; volledig verzorgd dus. Alleen het lopen moet hij wel nog zelf doen, en dat is soms best lastig! Zeker vandaag, want dan moet hij 25 kilometer lopen, want hij gaat ook naar Cahors.
Hij vertrekt ruim voor ons, maar we halen hem na tien kilometer al in.
De etappe gat eerst weer over rustige wandelwegen, omzoomd door de altijd aanwezige stenen muurtjes. Soms laag, soms hoog, soms met mos, soms zonder, kilometer na kilometer...
Daarna wordt de weg weer steniger en ook heuvelachtiger.
Na enkele uren gaat de temperatuur, die eerst rond de 22/23 graden was binnen een uur heel sterk omhoog. Later, in Cahors, blijkt het 38 graden te zijn... De wind neemt toe, eerst nog verkoelend, later wordt ook de wind heet. Het waterpeil in de waterzak daalt zienderogen en ik haal Cahors nog nét met twee druppels water. Cahors ligt in een dal (maar wel ook nog tegen/op een heuvel) en het zicht op Cahors komend vanaf de ruige onherbergzame heuvel is erg mooi. De oude stad is goed zichtbaar zo. In Cahors, al in de Romeinse tijd een vestingplaatsje, zijn bouwsporen uit vele eeuwen bewaard. Vooral uit de gotische periode en de renaissance zijn veel huizen en ornamenten bewaard, maar ook uit de laatste drie eeuwen. Onlangs is nog Romeins opgegraven, dat in de parkeergarage nog zichtbaar is.
De kathedraal is mooi en apart, met haar koepels als de hagia Sophia in Istanbul (of de kerk in Perigeux, wat dichterbij!). Toch, op de een of andere manier, veel mensen zijn stug, bijna onvriendelijk hier. Ook in 2005 merkten we dat al. Ze kijken minder open dan bijvoorbeeld in de Bourgogne of zelfs de Aubrac, waarvan men zegt dat er stugge mensen wonen!
's Avonds Lieske en erna Marianne gebeld. Vooral Marianne bellen was weer eens nodig, voor haar en mij. Nog een maand min een dag, dan zien we elkaar in Granada als het goed is!
Gegeten bij een pizzarestaurant, lekkere pizza Dijonnaise, waar ik de mosterd niet echt kon vinden overigens.
We slapen hier in een jeugdherberg, een oud voormalig klooster denk ik. Wat onderkomen, maar met aardige mensen die het beheren. De oudste jongere die er logeert is een jaar of tachtig denk ik.
Voordeel van de jeugdherberg is dat ik weer internet ter beschikking heb. Gisteren blog al wat bijgewerkt, nu de rest. Morgen kan internet niet gebruikt, dus volgende berichten zullen weer een aantal dagen laten wachten wellicht.
Foto's komen mogelijk over een week of zo alsnog online, daar zoek ik een oplossing voor die geen intenetverbinding vereist!