Waarvoor? het goede doel?

Nog een nachtje slapen en dan is het zover.
Niet iedereen kan doen wat ik doe, drie maanden verlof opnemen en gáán..
Velen die naar Santiago lopen kiezen er daarom voor 'meerwaarde' te geven aan hun tocht, door anderen te laten delen.
'Voor welk doel loop jij eigenlijk?' vragen mensen me de laatste weken regelmatig. Eigenlijk niet voor een speciaal doel, bedacht ik me. Ik ga niet lopen vanwége een goed doel, behalve dan de vele redenen die ik in het eerste verslag aanhaalde natuurlijk.
Toch heeft het me aan het denken gezet... Waarom niet anderen laten méédelen die deze tocht vermoedelijk nooit zullen kunnen maken? Dat kan natuurlijk een klein beetje via deze weblog, maar het kan natuurlijk ook nog anders. Als, ikzelf om te beginnen, maar wellicht ook ánderen, voor iedere kilometer, iedere dag of iedere blaar (of iedere dag dat ik géén blaar heb!) een paar centen opzij overma(a)k(en) ten behoeve van een goed doel, dan kan dat ook ánderen helpen...?
En goede doelen hebben we genoeg, dat is het probleem niet.
Dus, na een gezonde portie aarzeling, heb ik toch een speciale rekening geopend voor niet één, maar maar liefst twéé goede doelen.

Beide kunnen nog wel steun gebruiken:

Het eerste doel is de stichting Sittard-Rosa-Lima. In 1993 was ik initiatiefnemer en mede-oprichter en ze ondersteunt vanuit Sittard gaarkeukens (vele tienduizenden mensen eten er dagelijks) en gezondheidsprogramma's (waaronder preventie en scholing) in de sloppenwijken in Lima. Pater Jan Brinkhof en de zusters van de Goddelijke Voorzienigheid zorgen dat er geen euro in zakken van overheden verdwijnt, alles komt dus goed en gericht op de plek..
Voor meer info zie: www.sittardrosalima.nl

Het tweede doel is het 'Museum van de Armoede i.o.'. Dit is een stichting in oprichting (daarom i.o.) welke in Sittard-Geleen een museale presentatie wil realiseren waar armen en de armoede door de eeuwen heen (tot en met nú...) in beeld wordt gebracht.
Waarom? Omdat we gewend zijn alleen de rijkdom van stad en streek te laten zien, terwijl de armen buiten beeld blijven. Dit terwijl naar mijn idee het omgaan met minderbedeelden (vroeger én nu) laat zien hoe 'sociaal vitaal' een gemeenschap is. En verhalen van armen zijn zeker niet altijd 'zielig'! In Sittard zien we ook succesverhalen van een bekende voormalige arme als Toon Hermans en de (minder bekende maar zeker zo interessante!) Nicolaas Reubsaet. Hij werd van straatschoffie en straatmuzikant uiteindelijk een van Europa's bekendste operazangers van zijn tijd, trouwde met de dochter van het Singer-imperium en eindigde als hertog van het Italiaanse Camposelice...
Ook de begrafenis van de stadszwerver Zefke Mols in 1955 werd geen trieste uitvaart , maar eerder een triomftocht, waarbij onder andere bijna de hele gemeenteraad achter de kist liep!
Een museum van de armoede kan soms echter ook de onbekenden , de naamlozen en kanslozen een naam en een kans geven en dus een teken van hoop zijn. Het 'Museum van de Armoede' kan een impuls vormen voor burgers om aan een rechtvaardiger samenleving mee te werken. Het mooiste is het natuurlijk wanneer de overheid haar (steeds schaarser) geld in de armen van nú steekt. We willen het museum dus proberen zonder overheidssubsidie te realiseren...

Giften (die voor 100% ter beschikking komen van de genoemde doelen), mógen (er móet niets!) gestort worden op girorekeningnummer 753169835 tnv PHM Boselie te Sittard onder vermelding van 'Sittard-Rosa-Lima' (u kunt aan hen ook rechtstreeks storten) of 'Museum van de Armoede'.
De eerste (naar verwachting) paar honderd euro zijn al binnen, want ik heb me voorgenomen per gelopen kilometer 10 eurocent te doneren.