de vijfendertigste dag

Het zal vandaag nog wat warmer worden dan gisteren, een graad of 33 zegt men. Dus weer vroeg opgestaan en na aan het ontbijt wat met eigenaar en een andere pelgrim, Josef uit (juist) de buurt van Munchen te hebben gepraat, vertrokken. Opnieuw een lange etappe, want ik ga via Laressingle naar Eauze, dus minimaal 35 kilometer. Ik vertrek om 7.15, maar ontdek gelukkig al na tien meter dat ik zowel mijn stokken heb vergeten als mijn water en kaas. De laatsten had ik in de koelkast gelegd, om de dag beter door te kunnen komen.
Opnieuw op weg koop ik bij een bakker, die vaak al vanaf 7 uur open zijn, een pain a raisins. dat doe ik zo'n beetje om de dag...
Ik voel mijn voeten een beetje na een paar kilometer, maar het gaat verder behoorlijk, ik bel dus om half 9 naar de gite 'Accueil Pélerins' in Eauze. De laatste kilometers zullen wel wat lastig worden, maar dat moet kunnen.
Ik zie Laressingle liggen, maar het komt niet echt veel dichterbij. Het blijkt dat ik een afslag te vroeg genomen heb, dat worden dus 3 kilometer extra en dus 38 kilometer vandaag...
In Laressingle, gebouwd in de 13e eeuw als een vluchtplaats voor de bisschop, maar na enkele eeuwen opgegeven voor een meer confortabele plek, waan je je met een beetje fantasie in Carcassonne. Maar dan piepklein, want Laressingle is volledig ommuurd, maar daar hadden ze slechts 270 meter voor nodig!
Het kerkje, deels Romaans, deels Gotisch en met mooie (een beetje Chagall-achtige) ramen, is mooi en op een of andere manier helemaal levend; vreemd in zo'n museale omgeving, want dat is het. Er wonen geen mensen, het is een openluchtmuseum, gratis en voor niets; Er is wel vertier, tot riddertoernooien aan toe overigens.
Ik verlaat Laressingle en ga door naar Montreal du Gers, maar via het kerkje van Le Rouguet, opnieuw Romaans en mooi. Ik kom er Josef weer tegen, met wie ik een eind oploop. Hij heeft, net als ik in het begin, een minicomputer bij zich, in verband met zijn werk. Hij is gescheiden en opnieuw getrouwd en formeel dus in zonde levend. Is hij nu fout? Hij vraagt mijn advies, dat duidelijk is: nee, als iedereen er gelukkiger door is geworden...
Los van de zielenpijn heeft hij ook veel lichamelijke pijn en hij heeft nieuwe binnenzolen gekocht in de hoop dat het beter gaat.
In Montreal du Gers kom ik MLauren weer tegen én Peter (uit de omgeving van: Munchen) die er vermoeid uitziet. Hij neemt dus een bier en ik vraag me af of dat wijs is...
Met Lauren loop ik een uur of anderhalf door en praat met haar over Theologie, Theologen en vooral over kardinaal Newman en de plek voor het eigen geweten. Zij vertelt over haar ontmoeting met een processie op de Camino, die erop uitliep dat ze drie dagen meeliep met de maagd van Rocamadour. Ze maakt zo van alles mee met betrekking tot het religeiuze leven van de Fransen mocht uiteindelijk zelfs in de kamer slapen waar de maagd tijdens de nacht verbleef. Lauren is veel bezig met de plek van de Maria's die ze overal in Frankrijk tegenkomt.
Na Lamothe, waar het kerkje dicht is, maar het sleutelgat open, waardoor ik toch een mooie foto kan maken, lopen we vele kilometers
over de oude bedding van een verdwenen spoorlijn. Plat en lastig. Relatief weinig asfalt, maar wel behoorlijk moe vanwege de vele kilometers. In het accueil zijn ook Lauren, Peter en Josef aanwezig. We eten gezellig met de familie (Marcel, Pauline en kindje Raphael) samen en praten nog wat na. Tegen half tien is het bedtijd...