de zevenenzestigste dag

Omdat we bij lange na geen tijd genoeg hebben om tot daar te lopen in de komende drie dagen, zijn we met de bus van 11 uur naar Mérida gereden. Een reis van een uur of vier nog, over de N432 grotendeels. Tussendoor zien we het landschap veranderen, van grote en wilde heuvels met steeneiken en een soort sparren in lagere heuvels en later vlakte met steeneiken en later weer olijfbomen, soms gecombineerd met druiven.
Mérida was voor mij helemaal onbekend, alleen wist ik dat er erg veel Romeinse resten over zijn, meer dan waar ook in Spanje.
Dat bleek niet gelogen na aankomst. Vanaf het busstation naar het centrum lopend zagen we al de imposante Romeinse brug, bijna een kilometer lang en een van de langste ter wereld.
Mérida ziet er vanaf de andere kant van de rivier, waar het busstation is gelegen, niet zo denderend uit, erg veel flats en relatief nieuwe gebouwen..
Naderbij komend zie je dat er zelfs onder de nieuwbouw soms nog imposante resten zijn bewaard, waardoor je een splinternieuwe en een tweeduizend jaar oude stad in elkaar verweven ziet. Niet altijd, maar soms zeer geslaagd. Tempels, muren, arena/hippodroom, theater, er is van alles nog zichtbaar, zodat de titel ´Klein Rome´ en het eerbetoon van werelderfgoed ook hier op hun plaats zijn..
Minder geslaagd is hostal Senero, waar we uitkijken op een gang en een overdekt binnenplaatsje en dat erg gehorig blijkt. Maar ja, we zijn nog steeds een beetje pelgrim, dus dat moet een keer kunnen...