de eenendertigste dag

Benieuwd hoe mijn voeten zich vandaag houden... Pas om 7.45 vertrokken, omdat ik wat langzaam op gang kwam, mede omdat ik alleen sliep op de kamer voor vijf personen denk ik. Ik sliep niet zo slecht, maar had wel een nachtmerrie, wat niet vaak gebeurt!
Ik kwam twee jongere mannen tegen, die ik ook gisteren al even zag. Het zijn twee vrienden uit Luxemburg. de ene is Fransman, de andere Belg. Beiden werken in de financiele wereld en hebben er eigenlijk genoeg van. Zijn dus nu bezig met een soort sabbatical om de zaak te overdenken.
Ook Lauren kom ik tegen, bij de ongelooflijk mooie en oeroude (11e eeuwse) kerk van St Sernin, niet ver van Lauzerte. Manuel iets verderop. We lopen even samen, maar hebben allen andere tempo's dus laten elkaar ook weer gaan.
Mijn voeten houden zich behoorlijk; het gaat niet echt slecht. Ik voel ze wel, vooral mijn rechtervoet, maar het lijkt minder dan gisteren.
Het weer is alweer goed, opnieuw tegen de 30 graden, zoals bijna iedere dag. Maar de wind blijft meestal lekker fris tot een uur of twee en dat is lekker, want tegen die tijd ben ik meestal op de volgende plek. Ik reserveer de gite voor morgen alvast: St.Antoine, een voormalig klooster, waar de resten van Antonius abt begraven zouden liggen. Wel 29 kilometer, maar anders is het maar dik twintig tot Auvillar, dat is weer te weinig...
Om kwart voor drie ben ik in Moissac, in het voormalige Carmelitessenklooster, nu gemeentelijke gite. Wel 70 plaatsen, niet vreemd als je weet dat Moissac een van de hoogtepunten is van de route. De resten van de voormakige abdij en dan met name het timpaan en de onnavolgbare 12e eeuwse kapitelen zijn een bezoek van meerdere dagen waard eigenlijk..
Ik kan hier ook mijn blog bijweken, mooi...
Wat ook mooi is, is dat ik bij de kapel van St Martin, een kilometer of tien voor Moissac, voor de eerste keer in de verte de Pyreneeen zag liggen, mét nog wat sneeuw op de toppen, zo te zien!
Ik ga naar de door slechts vijf (maar deels nog wel jonge) zusters erg mooi gezongen vespers, kan ook steeds beter meezingen met de 'Franse cadans' gelukkig. Ook bezoek ik inderdaad de kapitelen van het beroemde Godshuis, die midden negentiende eeuw bijna afgebroken waren. Waarvoor? Voor de vooruitgang mijnheer, zoals zo vaak! Nu werelderfgoed en de voornaamste bron van inlomsten voor de stad (toerisme), toen een 'sta in de weg'. De spoorlijn heeft wel het abdijcomplex doorsneden en gaat op een centimeter of dertig langs de kooromgang. Indrukwekkend én triest om te zien.