de eenenzestigste dag

We hadden geleerd van gisteren en zijn dus een stuk vroeger op pad gegaan. Om 8.45 uur waren we op pad. Kort na negen uur even gebeld naar Peter Schulpen om wat werkgerelateerde zaken door te spreken. Om hem niet te jaloers te maken bijna niet verteld dat we op dat moment liepen over een duidelijk zichtbare Romeinse weg...
Het was weer een zware dag vanwege de niet aflatende hitte. In de zomer, als het nog heter is, moet het nog veel erger zijn hier, nu is het al bijna niet te doen op het heetst van de dag. En je kunt niet echt een middagdutje doen, want de dagen zijn al best kort, de zon komt om 9 uur pas boven de bergen uit en om 8 uur ´s avonds is het schemerig.
De weg leek vandaag langer dan ze werkelijk was (al was ze toch echt wel 27 kilometer, dus niet al te kort...). We kwamen moe aan in Alcaudete, ook weer met een arabische burcht (met, net als overal, een grote kerk erin, als een soort reukspoor van een hond in het domein van een andere hond; kijk, nu is het van ons!). We probeerden in het parochiecentrum te slapen, dat kon volgend ons boekje, maar daar trapte de pastoor niet in. We kregen wel een stempel, maar verder ging de service niet. Via het gemeentehuis kwamen we aan wat adressen van hostals, pensions en een casa rural. We pakten de dichtsbijzijnde, de casa rural. Die was open, maar we moesten even wachten op de verhuurster. Dat bleek bijna een uur te wordsen, terwijl in de straat werd gewerkt én in het huis. Maar we waren moe en lazen wat tijdschriften, dus het ging. Nadien bleek nog dat het water koud was en na reparatie wel warm, maar dat maar een paar minuten. Er was dus nogal wat mis, voor een te hoge prijs...
Wel leuk was dat er ´s avonds door wat jongeren muziekmakend werd rondgetrokken. Ik dacht dat het een uitzondering was, en een voorbereiding op het feestweekend dat morgen zou beginnen ivm het patroonsfeest van St Michael, maar het bleek bijna het hele jaar door te gebeuren.