de vierendertigste dag

Opnieuw vroeg op, want lange dag in zicht. Van Lectoure naar Condom, maar dan via La Romieu en niet de afkorting. Dus in plaats van 28 ruim 35 kilometer. Maar La Romieu mag je niet missen vind ik...
Ik kwam vannacht slecht in slaap, deels vanwege de geur van Thomas, maar ook door Manuel, die zo hard snurkte, dat het door mijn oordoppen, heen hoorbaar was. En met acht mensen op een dortoir, met het raam slechts op een kier is ook niet alles..
Om 6 uur allemaal wakker. Wassen etc aan de twee wastafels en de ene WC en daarna ontbijten op zijn Frans, dus met jam ( erg lekkere zelfgemaakt) en wit stokbrood, weggespoeld met een grote mok thee. Om 7.30 uur vertrokken. Onderweg valt me opnieuw op dat er al veel bladeren afvallen, vooral van eiken en kastanjes. De warmte, de droogte, of toch bij de kastanjes de kastanjeziekte, waarover vorig jaar een en ander in de krant stond? Wellicht toch vooral de droogte, want er zijn door de droogte zelfs grote scheuren in de grond van de wegen. In de zandpaden, maar ook in de asfaltwegen. In de paden soms meer dan veertig centimeter diep na te volgen en tot wel tien centimeter breed. Vooral waar ze een talud volgen lijkt het of er stukken een beetje verzakt zijn. Wanneer er weer regen komt kon dat wel eens problemen geven...
Erosiesporen zijn op hellingen zichtbaar op stukken steen, waar de ploeg ooit voren heeft getrokken en dus pakweg 30 centimeter grond lag. Nu is het daar kaal.
Marslan, waar we ooit een Hongaar, Peter Ban en zijn vrouw troffen, is leeg. In de kerk valt me nu ineens het beeld op van Onze Lieve Vrouw als 'Notre Dame des Armees' (priez pour nos soldat), een eretitel uit de oorlog 1914-1918 waarmee noch zij, noch haar Zoon erg blij zal zijn geweest vermoed ik...
Ook hier weer de herinneringsborden aan de slachtoffers van 1914-1918, 'La Grande Guerre'. Logisch dat er zoveel aandacht is, die oorlog kostte aan Franse kant minimaal vijf tot tien keer meer slachtoffers dan de Tweede Wereldoorlog.
Ik loop door naar La Romieu, ben daar om een uur of half één en bekijk het dorpje en vooral de abdij (werelderfgoed) nog eens goed. Het dorp bestond al, toen een kardinaal, die er geboren was, voor zijn zielenheil een enorme abdijkerk (en voor zijn tijdelijke heil een paliesje) liet bouwen in de veertiende eeuw. Het dorp is gewoon bewoond en levend, maar tevens een soort openluchtmuseum. In de kerk, die mooi is, enkele bijzonderheden, zoals een kapittelzaal op de eerste verdieping van een van de twee torens, een archiefruimte op te tweede verdieping en een sacristie op de begane grond die is beschilderd in veertiende eeuwse motieven, waarvan een deel raadselachtig en volgens sommige esoterisch zou zijn. Ook in de andere toren iets bijzonders: een toren waar men op twee manieren in en uit kan gaan, heel inventief.
Weer onderweg bid en zing ik voor Kees, zwager van Bert en Carla, die gestorven is in de chapelle St. Germain, een van de meest intieme en persoonlijke kerkjes die ik zag tot nu toe. Ik zing graag in kleine (Romaanse) kerkjes. Het raakt me daar meer dan in een grote kerk.
Na St. Germain kom ik Lauren en Jaqueline tegen. De laatste is een Duitse uit (weer) de regio Munchen. Ze gaat na Condom naar huis omdat ze geen geld meer heeft. Ik loop tot het stadje met ze op. Zij hebben niet de omweg via La Romieu genomen, maar moeten nu nog verder door tot Laressingle. Ikzelg check in in de gite 'Maison des Pélerins', gedreven door een kleine wat corpulente Duitser van een jaar of 45. Hij liep in 1999 zelf naar Santiago en bleef daarna hier hangen. Ik bel even naar Tof en daarna naar Godelieve om te vragen hoe haar eerste week universiteit was. Ook naar Brigitte en Eric in chateau Le Lau bij Aire sur L'Adour gebeld. Ze verwachten me maandag.