de vierenveertigste dag

Vandaag ben ik weer eens alleen gelopen, want het zou een grote etappe worden en aangezien de aanwijzingen in Spanje normaal gesproken erg goed zijn, hoefde ik Hiroko ook niet mee te nemen. Ik was een beetje bang dat ze me zou afremmen, maar daar ze geen woord Frans sprak, was ik wel erg nuttig in Frankrijk. Hier is dat anders, ik spreek ook zo goed als geen Spaans... Ik vertrok om 7.30 uur en ging goed. De omgeving blijft mooi, maar er zijn wel ontzettend veel electriciteitsdraden aan de Spaanse kant, die het zicht wat minder mooi maken. Soms wat oude forten of resten ervan. Logisch, want zij bewaakten de afgelopen eeuwen de pas en de wegen ernaartoe en er vandaan... Ook enkele mooie kapellen, zelfs een San Christobalkapel vlak voor Jaca, dus ook de reizigers kwamen weer aan hun trekken.
De temperatuur was ´s morgens fris, of 1640 meter hoogte was het een graad of acht denk ik. Vanaf een uur of elf liep ik de zon in en werd het snel warmer, waarna het na de middag warm werd, zo´n 25 graden opnieuw. Niets te klagen dus, regen wordt niet voorspeld de eerste week, wel later in de week wat bewolking en wat lagere temperaturen.
Halverwege, na Villanúa, een dorp zonder enig karakter zoals er vele zijn hier, (oorzaak is de wintersport die voor grote complexen zonder kraak of smaak heeft gezorgd) begon mijn linkervoet wat pijn te doen en die werd alleen maar erger in de loop van de dag. Alsof de voet niet goed meer in de schoen paste en was opgezwollen. Dat bleek overigens niet zo te zijn, hij is gewoon beurs denk ik. Morgen weer wat minder lopen wellicht...
Kort voor Castiello de Jaca, een voorstadje van Jaca, kwam zowaar Hiroka aanlopen. Zonder rugzak, die had ze weer aan de Ieren meegegeven. Slim zijn ze, die Japanners, die komen er wel...
Om half vier in Jaca, na bijna 32 kilometer. Toch maar even de stad in denk ik, want het is wel erg mooi. De kathedraal werd speciaal voor ons opengemaakt toen we aan kwamen lopen, midden in de siësta. Mooie grote Romaanse kerk, maar vanbinnen deels met overdadig barok bladgoud aangekleed, zoals zoveel Spaanse kerken. Er is hier ook een oude militaire traditie, geen wonder aan de grens. Nu is er een groot garnizoen, tegenover de politiewoningen, maar meteen buiten het centrum is de helemaal bewaarde enorme citadel waar Jaca mede beroemd om is. Onze gite is de middeleeuwse gite, maar in een 21e eeuws binnenarchitecturaal jasje gestoken en met twee gratis internetcomputers. Goede en aardige service hier. We konden weer koken, want er is ook een keuken. Hiroko en ik aten samen, en Jean-Jacques, een Fransman uit Bourges schoof aan. Hij is op de fiets en rijdt sinds een maand met omwegen naar Santiago. Over 2 maanden hoopt hij weer thuis aan te komen...