de vierentachtigste dag

Weer eens een keer in Madrid. Tienduizenden mensen lopen door het centrum, want op zaterdag flaneren ze nog geagiteerder en enthousiaster dan de rest van de week. Hele families lopen rond, mét opa en oma, neven en nichten erbij lijkt het.
De reis hierheen was rustig, acht uur in een trein, daarna een half uurtje in de metro. In de trein drie films deels meegekregen, want hier hebben ze radio en video in de treinen. De films zijn afwisselend Spaans en Amerikaans en ik moet zeggen dat de Amerikaanse film nog minder slecht was dan de Spaanse...
De trein had wat vertraging, maar de reden werd niet bekend gemaakt. We stonden gewoon lang stil. De stewardess in de trein was niet al te diplomatiek toen ze er op werd aangesproken(niet door mij,ik had een boek en vermaakte me dus wel..),ze flipte bijna en haar gezicht sprak boekdelen.
Nu in het pension en zo meteen even een salade eten hiernaast. Morgen doe ik precies hetzelfde als Marianne exact twee weken geleden, want we vliegen op dezelfde tijd en met hetzelfde vliegtuig zelfs.
Ook bij aankomst in Madrid heb ik hetzelfde gedaan als twee weken geleden, want het toen gekochte boek
is ook bijna uit. Ik heb dus bij El Corte Inglés een nieuw boek gekocht...
Ik zal blij zijn als ik morgen terug ben, want drie maanden is toch wel erg lang. Ik (en mijn familie) weten nu wat sommige militairen en ook zeelieden en hun families zo nu en dan of zelfs regelmatig meemaken..
Ik zal morgen of erna nog een keer terugkijken en wat indrukken neerschrijven. Intussen dank ik iedereen nogmaals voor alle aandacht en vooral ook voor de reacties. Ik weet nu dat deze erg veel waard zijn...