de vijfenvijftigste dag

Vanmorgen ben ik alweer vroeg vertrokken. Om dik 7 uur de deur uit, omdat ik om 8 uur de bus had naar Granada. Die ging keurig op tijd en ik was 3,5 uur later dan ook bijna 300 kilometer verdrop in Granada, een ander en nog belangrijker centrum van oude Islamitische (en Joodse) cultuur. Een interessante stad. De eerste indruk valt wat tegen, omdat het busstation in een buitenwijk ligt, zoals zo vaak in Spanje.
Er wordt (net als in Sevilla aan de metro) hier hard gewerkt an het openbaar vervoer. Hier is het de tram die voor veel openliggende straten zorgt. Een puinhoop is het, want alle busverkeer wordt omgeleid, zodat ik niet in het centrum terecht kom, maar in het zuiden van de stad en ook de buschaufeuse niet meer weet hoe nu verder.. Uiteindelijk kom ik toch redelijk in de buurt van het centrum en spring ik uit de bus. Op zoek naar mijn appartementje in de wijk Albaycin, de oude islamitische wijk. Dat is gauw gevonden en blijkt een piepklein, maar heel gezellig over twee verdiepingen gebouwd appartementje te zijn, in de Calle San Juan de los Reyes. Daar neem ik eerst maar eens een douche, want die is nodig, en ga dan op een paar uuur op verkenning. Daarbij loop ik kriskras door het centrum en zie daardoor al veel en ken de weg meteen een beetje, goed voor als Marianne komt morgen. Het bevalt me meteen goed, deze stad. De sfeer is vriendelijk en warm en die van een forse provinciestad (het zijn zo´n 200.000 inwoners), waardoor de gemoedelijkheid het wint van de commercie.