de zesendertigste dag

Omdat we een wat kortere etappe hebben vandaag staan we allemaal wat later op en ontbijten met de familie om 7.30 uur. Een psychiatrisch patient die kwam aanwaaien, mag mee ontbijten. Dik acht uur loop ik aan, na mijn bijdrage te hebben betaald. Het was een accueil, dus donativo, waarbij iedereen vrij is te geven wat hij/zij kan missen.
Ik loop weer deels met Josef en we praten nog wat door naar aanleiding van gisteren.
Het landschap is mooi, een beetje Limburg, licht heuvelachting, veel kleine wegen, soms wat asfalt en vooral (anders dan in Limburg) heel veel wijngaarden. De meeste wijngaarden waar ik tot nu toe heb doorgelopen, onafzienbare rijen struiken, die gebruikt worden voor de Armagnac waar de streek beroemd om is.
Ik loop rustig vandaag en kom na ruim 25 kilometer aan om drie uur in de gite. Eigenlijk is het geen gite, maar een chambre d'hotes; er waren in Nogaro geen plaatsen meer over in de gites, vanwege autowedstrijden hier. In Arblade le Haut, enkele kilometers verderop dus naar L'Arbladoise. Goed en mooi huis uit de 19e eeuw, luxe opgeknapt. Er komen steeds meer mensen binnendruppelen, vooral ouderen, die van hier tot St Jean Pied de Port lopen. Een van hen valt in bad en breekt haar pols; een goed begin van haar wndeltocht...
Ook Lauren komt later nog aan. We zijn de enige buitenlanders tussen 16 Fransen vandaag. Het weer was lastig; weer 33 graden en een wat vochtige lucht, vervelend en vermoeiend.