de vijftiende dag

Om 7.15 uur was ik al onderweg. Veel foto's gemaakt, net als gisteren, van de mooie omgeving. Nu was de zon net op en hingen overal tussen de heuvels slierten dauw. Het gebied, de Aubrac, is een hoogvlakte. de heuvels zijn ongeveer 1200 meter hoog, dus eigenlijk zijn het gewoon bergen, maar omdat het een hoogvlakte is, lijken ze niet hoger dan in Limburg of de Ardennen.. De temperatuur kan er in de winter echter goed dalen, tot zo'n 25 graden onder nul. Toen Marianne en ik hier liepen met Tof en Godelieve in 2004, was het eind april/begin mei en was het op een gegeven moment ook min vier. In de tent was dat niet echt comfortabel toen, vooral niet toen de rivier aar we langs kampeerden 's nachts begon te stijgen tot bijna bij de tent!
Ik heb lekker gelopen, Marianne thuis wakker ge-sms-t en was om 10.30 in Aubrac. Het is een klein dorpje met alleen nog een kerk, een toren en enkele huizen, allen uit de veertiende eeuw, en daarnaast nog wat nieuwbouw uit de negentiende eeuw én een groot hotel: Royal Aubrac. Daar moet ik dus niet zijn..
Nee, ik moet in de gite communal zijn, die is gevestigd in de toren uit de veertiende eeuw, de Tour des Anglais. Een van de torens met die naam, want uit die bewogen periode kwam ik ook in Saugues bijvoorbeeld zo' stoere knaap tegen, met dezelfde naam. De gite is prima, maar wat spartaans en dat mag ook verwacht worden op deze plek.
Maar eerst naar de kerk. Ook deze dateert uit de veertiende eeuw, toen de bedevaartgangers die de ruige en gevaarlijke Aubrac (ook vanwege struikrovers) overleeft hadden een warm welkom vonden. Nu is er, minstens tijdelijk, een groep gevestigd van de Confraternité Monastique de Jerusamem, een relatief nieuwe orde, die pijen heeft van een soort dunne spijkerstof. Niet erg modern, maar heel mooi in de liturgie, die geheel gezongen is. Het volk kan heel soms even meedoen, maar te weinig naar mijn zin. De sfeer voor en na de mis is heel hartelijk.
De kerk puilde uit, ikzelf kort na het begin naar buiten gegaan en daar gebleven om ouderen de kans te geven binnen te gaan. Het was echter koud buiten, een graad of tien, dus erg koud gehad. (Nu, tegen de avond, is het ongeveer 15 graden... )
Er waren gelukkig luidsprekers voor de ongeveer 70 mensen die niet meer in de uitpuilende kerk pasten. Het was wél 15 augustus natuurlijk en voor de Fransen een grote feestdag.
In de toren komt, zo hoor ik zojuist nog een groep van 20 personen. Hopelijk gaan ze op tijd naar bed! Zo niet, dan kan ik natuurlijk als represaille om zes uur met veel geluid mijn tas inpakken als ik me klaarmaak om te gaan...
In Semoutiers-Montsaon, bij Briggitte en Francis, zijn nu zo'n 30.000 zigeuners. Vroeger gingen ze ieder jaar naar Saintes Marie de la Mer, aan de Middellandse Zee, maar daar paste het niet meer. Nu dus in Semoutiers, op de (voormalige) militaire basis. Vorig jaar wat kleine voorvallen, zoals mensen die met volle karren de supermarkt uitreden zonder te betalen en wat diefstallen. Men was wat benauwd voor dit jaar...
In Maastricht vieren de broeders ook de 15e augustus groots, zoals ieder jaar. Daar zal Marianne de hele dag aan het werk zijn neem ik aan en broeder Jan van Haaren, haar leraar Spaans ongetwijfeld toezingen, want hij heeft jubileum, gefeliciteerd!