de zevenenvijftigste dag

Vandaag stond helemaal in het teken van cultuur. Eerst rustig wat uitslapen en ontbijt op bed, maar daarna een stukje door de stad wandelen en naar het Alhambra. Dat is een stad op zich, helemaal ommuurd, waar meer dan duizend jaar geschiedenis zich samenbalt. De meeste zichtbare monumenten dateren uit de islamitische periode overigens. Ongelooflijk groot, ongelooflijk mooi is het, en niet te beschrijven wat je er allemaal kunt zien. Overal weer nieuwe ruimtes, de ene nog mooie en sierlijker versierd dan de andere. Dit alles omgeven door diverse soorten tuinen met diverse ´identiteiten´, maar allemaal mooi. Midden in dat alles een paleis, te groot en te protserig op deze plek naar mijn smaak, gebouwd voor ´onze´ keizer Karel de Vijfde. Als ooit een museum (want dat is het Alhambra en het erbij behorende Generalife (waar naast nóg een paleisje ook (groente)tuinen zijn) het geld waard is geweest, dan vandaag. Híer betaal je graag 13,50 euro voor! Een indruk om nooit te vergeten.. Eveneens een indruk om nooit te vergeten was een man die op een ons volstrekt onbekend instrument de sterren van de hemel speelde, meditatief en tot in de buik voelbaar. Een ´hang´ heette het instrument en het was nog nieuw, want een jaar of tien geleden uitgevonden door een zwitsers echtpaar zei hij...
Terwijl we in het Alhambra hoog boven het wone volk in de stad verheven sonden op tde transen van de verdedigingsmuren, hoorden we ook in de stad de middeleeuwen klinken, want een processie trok voorbij en even later klonken er een groot aantal knallen, als het eerbetoon dat ook in Limburg soms nog klinkt in de processie...
In de avond gingen we nog even een rondje maken door de stad, die nog lang niet sliep (zelfs om 12 uur waren nog wat winkels open) en bestelden we alvast (erg goedkoop ook nog!) kaarten voor een liveconcert in en bekend Flamenco-café vlak bij ons appartement, met José Ferrer, voor morgenavond.