de vierenvijftigste dag

Vandaag heb ik Sevilla bekeken. Van onder tot boven, van links tot rechts..
Ik denk dat ik wel een normale dagetappe heb gelopen bijna. Het is inderdaad een grote stad en ook een echt zuidelijke stad. Lawaai van auto`s en scooters, van ambulances en politieauto`s, van meisjes die flamenco oefenen, zingend en dansend. Ik passer kort nadat ik de deur uit ben gegaan al het dansinstituut en in de stad kom ik nog meer flamencogerelateerde plekken tegen. Het is dan ook de flamencohoofdstad va de wereld en ik herinner me dat Denise, de voormalige vriendin van Toon, er regelmatig op cursus is geweest.
Politiesirenes hoor je niet alleen, alleen al vanmiddag heb ik twee acties gezien. Een van agenten op straat die een overvaller probeerden te pakken, later in de jeugdherberg, waar een man was beroofd. Deze dader (een jonge knappe vrouw) werd een uur later opgewacht en liep in de val; ik kwam haar tegen op de trap waar ze huilend op de boevenwagen wachtte... Niet alleen maar zonneschijn hier dus. Ook letterlijk, want vandaag is een dipje in het weer, een beetje druilerig een groot deel van de dag..
De sfeer van Sevilla is verder prima. Een stad die (als je deze vergelijking kúnt maken...) een beetje een combinatie lijkt van de charme en uitstraling van Maastricht en de grootte van het centrum van Amsterdam. En ze hebben zelfs een soort schreierstoren, al heet hij hier de toren van het goud. Want híer kwam het goud en het zilver aan van de veroveraars van Zuid-Amerika. Er is overigens ook een zilvertoren, die een beetje verscholen ligt achter een modern verzekeringsgebouw...
Interessant zijn ook de consulaten van dezelfde zuid-amerikaanse landen, die ik ook voorbijwandel op weg naar het centrum (want de jeugdherberg ligt iets ten zuiden van het centrum). Die van Colombia bijvoorbeeld, helemaal in de stijl van het land, met een ritueel mes boven op het dak (zoiets als 'de tamme tumi' van Suske en Wiske..). Die van een ander Zuid-Amerikaans land is helemaal bekleed met 'azulejos', de vooral blauwgekleurde gebakken en geglazuurde tegels. Overal staan enorme gebouwen, paleizen lijken het, en zijn het soms ook. Er werd in de architectuur veel gebruik gemaakt van de oude Moorse invloeden. Niet alleen heel vroeger, ook in de 20e eeuwse gebouwen zie je de Moorse stijl terug. Overal ook bij die grote gebouwen kleine en grotere patio`s, binnentuinen met soms zelfs grote palmbomen erin.
De meest moderne architectuur is niet alleen maar mooi. Er wordt momenteel en ongelooflijk protserig project gebouwd in het 19e eeuwse deel van de binnenstad, waarvan ongetwijfeld `kenners` zullen zeggen dat het de toon zet voor de toekomst. Ik ben het daar mee eens, maar dan op het terrein van wansmaak en megalomaan denken...
Parken zijn er te kust en te keur, ook in de binnenstad zijn er tuinen, zoals bij het Alcazar, waar ook een stuk middeleeuwse joodse wijk bewaard is.
In die wijk is allees klein, de straatjes, de huizen. Verder lijkt alles groot te zijn. Een enorme kathedraal bijvoorbeeld...
Er zijn overigens ook wel kleinere kerken, en wat kapellen. De laatste zijn open soms. Massa's mensen staan, soms erg geëmotioneerd te bidden. Een koster kijkt me erg boos aan als ik van hem een foto maak terwijl hij op een trap klimt om een kaars van een meter of 3 lang aan te steken, één van de pakweg 50 stuks...
In dezelfde kapel is een plaquette voor de slachtoffers van de leden van een broederschap tijdens de burgeroorlog van de jaren dertig. Bijna allemaal adel of hoge burgerij, waaronder een Bourbon de Parma, (ex)familie dus van prinses Irene.
Niet alleen de gebouwen zijn enorm, de bomen soms ook. Er staan bomen die bij ons het bestaan van struik nauwelijks volhouden, en die hier meer dan 20 meter hoog worden...
Ik heb nog lang niet alles gezien, maar ga morgen door naar Granada. De dag erna komt Marianne me vergezellen en gaan we er een vakantie van maken waarin ook gewandeld wordt, want ik moet wel mijn ritme een beetje houden, maar niet te hard van stapel lopen, om Marianne ook te kunnen laten uitrusten...