de eenenveertigste dag

Bijna op de helft van de reis... Weer vroeg wakker, om 6.40 uur, maar rustig opgestaan, omdat er maar een etappe van 20 kilometer aankwam. Roger was al snel weg en ook Thomas, een Duitser die wat later was angekomen. Hij nam de bus naar Col de Somport, om daar te beginnen. Hiroko en ik gingen om 8.20 weg. De eerste uren gingen erg langzaam, de aanwijzingen waren weer niet te best en we liepen twee keer een beetje verkeerd. De eerste indrukken van de route van Arles: wat rustiger, gites zijn prima, iets meer asfalt gemiddeld. Waar op de route du Puy duidelijk is waar je moet lopen doordat de pelgrims een eigen weg hebben uitgesleten, is dat hier zeker níet zo. Soms loop je over een er en denk je, is hier een GR?
Aan het einde van de etappe, tussen Escot en Sarrance was het levensgevaarlijk en eigenlijk onverantwoord. De camino loopt daar langs erg smalle paadjes langs een afgrond waaronder de Aspe (een kleine rivier waarheen de hele vallei tot Somport is genoemd) stroomt. Hier en daar zijn bomen omgewaaid, die stukken pad hebben meegenomen. Soms moesten we over een boom of er onderdoor..De modder maakt het gliberig en extra gevaarlijk..
Na 20 kilometer was ik dan ook net zo moe als normaal na 30.
In Sarrance is een oud klooster, dat afhangt van Bétharran, hier in de buurt. Het is een oud bedevaartsoord van O.L. Vrouw. Je merkt dat we Spanje naderen, want het is al erg barok en met veel bladgoud... Er is één pater die ´s avonds langskomt en ook blijft slapen. Hij doet de hele ontvangst en verzorging. Koken doen we zelf, al zijn er ook die in het restaurant, dat tevens bar, epicerie en postkantoor is, gaan eten.
Benieuwd hoe lang men het hier overeind kan houden...
Er zijn hier ook 5 Ieren , 3 mannen en twee vrouwen, tussen 65 en 75 jaar. Zij rijden deels met de auto. Ook is er een Guy, een Fransman, die sprekend lijkt op Assurancetourix uit de Asterix en Obelixstrips.. Aardige vent, 59 jaar en sinds 3 jaar met pensioen. Hij werkte met zware metalen en in de dakwerken en is grotendeels doof..