de drieënzestigste dag

Inderdaad weer loeiheet vandaag, maar heel soms een verkoelend windje.
Weer relatief vroeg weggegaan vandaag, om kwart voor negen. De pijlen lijken vandaag veel betrouwbaarder geworden, misschien zitten we nu in het terrein van de vrienden van de Camino te Córdoba? Het schoot goed op vandaag. Hoewel we ruime rustpauzes namen waren we in Castro del Rio (weer oeroud, pré-romeins, onder andere een deel van de Romeinse stadsmuren nog zichtbaar, een oud arabisch fort en in de kerk resten van een moskee zichtbaar) al voor half drie..
Vreemd stadje, heel veel kleine huizen, vaak wat gebogen aangelegd á la Beginnenhofstraat in Sittard, maar nauwelijks of geen winkelstraten gezien. ´s Avonds om half negen naar de mis gegaan, die begon nádat een huwelijksmis was afgelopen. (Vreemd, wie trouwt nu ´savonds om half acht?). De mis was het begin van en een noveen ter ere van Maria ´Madre de Dios´(`moeder van God` dus, negen dagen bidden en religieuze festiviteiten cq bezinning, voor de niet-katholieken en jongere wél katholieken...)
Morgen is een grote processie en vandaag trok de relatief jonge pastoor (jaar of veertig, grote bakkebaarden, net als zijn hoofdharen flink in de gel gezet) al flink van leer. Jezus was erg belangrijk, maar Maria leek toch echt begin en einde voor hem, hij werd tot tranen toe bewogen zelfs in zijn preek, die de protestantse lengte van 20 minuten had. De kerkgangers bestonden uit vooral oude(re) dames, die veelal hun handtasje aan de kerkbank hingen, een mooi gezicht leverde dat op.. Ook een aantal (oudere) mannen aanwezig (naast ondergetekende dus) en een behoorlijk aantal jongere dames. Ook hier wordt de kerk, dat blijkt iedere keer weer, vooral door vrouwen gedragen. Als zíj ooit uit protest tegen hun positie in de kerk zouden staken, hadden we binnen een paar jaar vrouwelijk priesters wellicht...? Ook het erg enthousiaste koort, bijna Zuid-Amerikaans zingend, bestond voor 90% uit vrouwen.
Na de mis gauw naar een restaurantje om de hoek van ons eenvoudige maar pelgrimvriendelijke hostal ´Antonio´, omdat het al tien uur was. Er was een echtpaar aan het eten, nóg aan het eten dachten we eerst, maar na ons kwam de zaak pas echt op gang en om half twaalf, toen we gingen, kwamen er nog steeds mensen binnen. Rare jongens, die Iberiërs...