de eenenvijftigste dag

Puente la Reina. Een stad met geschiedenis, waar al in de 10e eeuw zoveel pelgrims doorheentrokken en de rivier overstaken, dat de toenmalige koningin, die medelijden had met die arme pelgrims, die worstelden om middels de doorwaadbare plaats de rivier over te gaan, er een brug liet bouwen. Nu is ze er nog, wel iets gemoderniseerd, dat wil zeggen: enkele eeuwen jonger...
Vanmorgen zijn we niet al te vroeg opgestaan, uitgeslapen tot bijna half acht...
Op de eerste verdieping sliep de groep van vijf spaanse pelgrims die we al een dag of vijf regelmatig tegenkomen. Ze spreken geen woord over de grens, dus met handen en voeten komen we een eindje soms. Ze zeggen nota bene dat ik goed Spaans speek, terwijl dat dus echt niet zo is...
Ze hebben namen als Pépé, (jawel Caroline), Manuel en Antonio. Van de dames heb ik nog geen naam gehoord, dus ze heten bij mij vrolijk en chagrijnig, naar het gezicht dat ze normaal tonen...
Antonio wil vandaag in Eunate blijven. Eunate (E-oe-nate) is geen dorp, maar de naam van een kerkje, gewijd aan Maria, dat op een kilometer of 12 van Tiebas ligt. Het is een beetje een mystieke plaats. Alleen al het feit dat de kleine romaanse kerkje én de kruisgang (open, zonder dak dus) eromheen een octogoon heeft, dus achtkantig is, is voer voor complottheorieën, waar Dan Brown nog wel eens wat mee zou kunnen gaan doen. De Tempeliers worden genoemd natuurlijk, maar ook geheime symbolen zouden verborgen zijn in de iconografie.
Vermoedelijk heeft de kerk echter dezelfde functie gehad als de kerk in Torres del Rio, een paar honderd kilometer verderop. Men kon,als men hier aankwam , opgevangen worden als zieke pelgrim en stierf men of kon men niet meer verder, dan kreeg men dezelfde aflaat als wanneer men wél in Santiago was aangekomen. Soms is de kerk wel zachtaardig...
Vandaag is het maandag. Jammer dsu, want op maandag is Eunate gesloten, de hele dag...
Ik kan er dus wel omheen lopen en foto´s van de buitenkant nemen, maar binnen niet...
Vóór Eunate lifgt Eneriz, een slaperig klein dorpje. Je ziet er de Spaanse economie in een notendop. Het oude Spanje is er nog in volle glorie, met de kerk, de land-adellijke woningen en de garage voor tractoren. Tegelijkertijd is er een modern monument voor de Camino, is de weg helemaal opnieuw geplaveid (met dank aan Europa) en is er een nieuwbouwwijk, die in walgelijkheid van absolute normaalheid niet onderdoet voor welke Vinexwijk dan ook. Vlug doorlopen dus...
Door naar Puente la Reina, een kilometer of 18 slechts van waar we gisteren waren, waar ik nu in een alweer hypermoderne herberg (meteen na de stadgrens) zit te typen. Wel comfortabel, ik in een dortoir weliswaar, met zo´n veertig anderen, door chambretten van elkaar gescheiden, voor 9 euro. Anderen in een- of tweepersoonskamers, voor 36 euro de man. Verschil moet er zijn.. Vanavond maar eens niet koken, maar uit eten, pelgrimsmenu of zo, voor pakweg een tientje, en afscheid nemen van Hiroko, die nu toch echt alleen verder moet. Dat zal geen probleem zijn, de helft van de herberg hiet spreekt Engels... Ikzelf ga morgen naar Pamplona lopen, en ga vandaar naar Granada denk ik. Eigenlijk loop ik morgen terug, want vanuit St Jean Pied de Port komen de pelgrims naar Puente...
We hebben inmiddels gegeten. Eerst in de stad gekeken, maar wat vroeg, en er werd nogal onvriendelijk gezegd dat er pas om 8 uur gegeten kon worden. Nou, graag of niet dachten we en we gingen terug naar de albergue. Daar was namelijk vanaf 7 uur eten mogelijk, voor elf euro. Het bleek verstandig. Een mooie eetzaal, vier gangenmenu met zelfbedieningsbuffet en een fles wijn erbij. Geen geld dus voor wat we kregen...
Vanmiddag Puente la Reina in geweest en rondgekeken (erg mooie poorten en deuren daar!) en de obligate maar altijd weer mooie foto´s gemaakt van elkaar bij de beroemde brug.
Dank opnieuw voor de reacties, nieuwe foto´s komen binnenkort online, maar ze lopen wel weer weken achter helaas...