de veertiende dag

Ook vandaag werden het uiteindelijk 34 kilometer. Oorzaak was het feit dat de gite op de ferme des gentianes precies vandaag een dag gesloten was. Reden: een groep had de hele gite gehuurd. Dat is het lastige op het moment: voor de 'communes' (de gemeenten) en privé-verhuurders maakt het vaak niet uit wie huurt. Lastig dus voor de echte wandelaars, die soms tot meer dan 10 kilometer verder moeten lopen dan gepland om nog een plaats te vinden...
In mijn geval pakte het goed uit.
Vertrokken om een uur of acht uit St. Alban en lekker gelopen. Alle lichamelijke probleempjes hebben zich gelegd en het tempo is goed. Na een kleine tien kilometer even gepauzeerd met een kop thee in een nieuwe gite meteen na Les Estrets, ' Les Bigosses'. Thee was duur en de gite zelf was ook eigenlijk meer chambres d'hote met prijzen die tot meer dan 5O euro per nacht gingen. Te duur voor bijna alle echte pelgrims, maar meer voor de 'randonneurs' die een paar dagen gaan wandelen en een beetje luxe willen.
Via mooie wegen, niet al te lastig rustig doorgelopen en ik was al voor de middag in Aumont-Aubrac, een klein stadje dat een verzorgingsfunctie heeft voor de regio. Alle voorzieningen zijn er dus. Inkopen gedaan voor de komende dagen, als er alleen maar kleine dorpjes zijn die meestal zelfes geen bakker meer hebben...
Vervolgens gebeld naar een gite en pas succes bij Rieutort d'Aubrac; deze stond in mijn gids niet eens vermeld.
Via 'Chez Regine' (een klein café, een beetje smerig, maar op een mooie manier als u begrijpt wat ik bedoel) waar een op Edith Piaf lijkende maitresse de zaak én een gite bedient, ga ik verder. Wel thee (uit een niet al te schoon kopje) daar gedronken, met Claude en Lothaire (jawel, de Waal heet naar de koning van Lotharingen, al dacht hij dat Lothaire van Lodewijk kwam...!) die in de gite bleven. Ik niet, deze gite laat ik liever links liggen, gezien mijn ervaringen met de properheid van het café en de wc ervan uit 2004, toen we er ook wat dronken. Ik denk dat Tof en Godelieve zich de chocomel van toen nu nog kunnen herinneren? En duur is het niet, ik trakteerde en de kosten van de drie consumpties samen waren vijf euro.
Meteen na Regine kwam ik Vincent tegen, een jonge man uit de regio Parijs. Zeer gelovig en devoot katholiek, zoals er meer jonge Fransen zijn. Ik heb de indruk méér dan bij ons, mogelijk omdat ze in Frankrijk de ontkerkelijking en deels anti-religieuze uitingen al langer meemaken. Er staat wellicht een nieuwe generatie op die geen frustraties uit het verleden meedraagt. Hopelijk kijken ze wéel goed naar het voorbeeld van kardinaal Newman en zullen ze het eigen geweten stellen voor kerkelijke en wereldlijke regels als ze botsen. In dat geval mogen ze zo devoot zijn als ze maar willen.
Vincent was heel aardig en open. Behulpzaam ook, want een grote familie die op weg was met vier volwassenen en een stuk of tien kinderen ( jongste ca drie jaar!) en drié ezels, had problemen met een van de ezels, die een klein stroompje (nauwelijks zichtbaar, maar ezels zijn als de dood voor water) niet durfde te passeren en stokstijf stilstond. Na een half uur was het Vincent die met een trucje er uiteindelijk in slaagde. Ook hij had gedacht terecht te kunnen in Les Gentianes en ook hij ging dus mee naar Rieutort d'Aubrac.
In de gite kwamen we ook Beatrice weer tegen, de oud-postbeambte. De gite in Rieutort d'Aubrac bleek een heel goede gite te zijn met interessante mensen. Zij is oud-professor in de bevrijdingstheologie, hij kookt erg goed en met allemaal natuurlijke producten uit de regio. Deze keer dus half-pension: 30 euro voor diner, slapen en ontbijt (en een goed gesprek). Het slapen was bijzonder: we sliepen in een Yourt, een mongoolse tent. Bijzonder en het sliep prima.
Morgen op tijd op om om elf uur 16 kilometer verder in de kerk van Aubrac te kunnen zijn...