de tiende dag

Vandaag vanuit Taizé vetrokken, na de dienst te hebben meegemaakt. Er zijn tegenwoordig zoveel priester-broeders blijkbaar, dat er massaal gebiecht kan worden. Een vreemde gewaarwording in een oecumenische gemeenschap.
Naar Macon gelopen, ongeveer 25 kilometer, en daar de trein naar Le Puy en Velay. Hele dag buikpijn en rugpijn. Uiteindelijk in Le Puy aangekomen, de vertrekplaats van tienduizenden pelgrims per jaar. De meest populaire route in Frankrijk daarmee.
Le Puy is best groot en héél oud. De kerken zijn dat ook, en er zijn er veel. Daaronder meerdere romaanse. Le Puy is dan ook niet voor niets werelderfgoed! Opvallend is de unieke (feitelijk pré)Romaanse kerk die op een ongelooflijke manier op een heel scherpe en kleine rotspunt is gebouwd, 9e eeuws... Opvallend, maar dan meer een teken van in de 19e eeuw snel groeiend katholiek zelfbewustzijn is het Mariabeeld, dat over enkele dagen haar 150jarig bestaan viert. Gemaakt van kanonnen, buitgemaakt in de Krimoorlog. Laten we het maar op een soort vredesmonument houden dus.
Ik slaap in de gite St. Jacques, gerund door vrijwilligers, met mensen uit vier of vijf landen.