de zesenzestigste dag

Vandaag hele dag Córdoba. Eerst wat uitgeslapen, toen rondwandeling gemaakt eindigens bij de Mezquita. Ongelooflijk is het enige woord. Ongelooflijk, hoe mooi de moskee moet zijn geweest, ongelooflijk ook dat er een (op zich mooie, al houd ik niet zo erg van renaissance en barok...) grote kathedraal middenin is gebouwd in de zestiende eeuw, alweer om aan te geven dat er nieuwe heersers waren gekomen...
Wanneer leren mensen echt samenleven denk je iedere keer weer...
De Mezquita is ongeveer duizend jaar oud en bestaat nu nog steeds uit een woud van marmeren zuilen, die een relatief laag dak dragen en een oppervlak beslaan van meer dan een hectare. Hoe het er uit ziet is niet te beschrijven, je moet het zien, of minstens even google-en om een soort van indruk te krijgen. Gelukkig is er, ondanks de ingreep vanwege de kathedraal, genoeg over om een goede indruk te krijgen van de pracht van duizend jaar geleden, zelfs de nis waar de kalief zat is bewaard. Ergens in het geheel zie je ook nog enkele meters lager een opgraving waarin een stuk muur zichtbaar is van de eerste basliek van St. Vincente, die weer vóór de Mezquita was gebouwd en door de Moren weer is afgebroken..
Alles bij elkaar is het terecht dat Córdoba werelderfgoed is, het is een unieke stad, met niets te vergelijken...
Vlak bij het hostal gegeten in een restaurantje waar ik ossenstaart als hoofdgerecht had, lekker...