de derde dag

Vandaag stond de etappe Eijsden-Luik op het programma. Eerst naar Mesch, waar het bijzondere en oeroude kerkje s taat, jammer genoeg een beetje kapotgerestaureerd in de 19e eeuw, maar nog altijd heel bijzonder. En: er waren votiefkaarsen voor Pater Karel van Munstergeleen. Zijn faam verspreid zich dus zo te zien… Daarna door een klein landweggetje (langs een gite d’etappe genaamd San Jacobi) naar Moelingen/Mouland. Meteen in België, dat zie je van verre al aan de andere daken.
Lang trekt zich de (mooie!) weg richting Visé, want dat ligt eigenlijk vlakbij, maar via het Pelgrimspad loop je er via o.a. Berneau en (bijna) Dalhem toch meerdere uren over. In Visé is de mooie St. Martinuskerk, die ik natuurlijk niet wil overslaan. Ik ben immers ooit nog vendelier geweest bij het St Martinusgilde in Tongelre (Eindhoven)!
De patroonheilige St. Martinus geeft al aan dat Visé van oorsprong een heel oude parochie is. Maar het meest bijzondere is niet deze heilige. Veel unieker is het mooie 11e/15e eeuwse reliekschrijn en de 14e eeuwse borstbeeld van St. Hadelin. Deze man, kloosterstichter uit de 7e eeuw en leerling en ‘maatje’ van St. Remaclus, bisschop van Tongeren/Maastricht kwam na zijn dood (althans zijn resten) terecht in Visé vanuit Celles bij Dinant.
In de prachtig gerestaureerde kerk ligt hij nu niet meer in de zijbeuk waar hij eeuwenlang lag, maar prominent op het hoogaltaar.
In Luik kwamen we pas aan het begin van de avond terecht. De kerken daar kunnen we dus niet meer bezichtigen. Gelukkig heb ik de meeste allang gezien. Maar goed ook, want Luik heeft al een kleine duizend jaar banden met Santiago de Compostela.
Gegeten hebben we vanavond bij een Marokkaan (of Algerijn?). Hij heette La Berbère, ligt in Outre Meuse en was aanbevelenswaardig!