de drieëntwintigste dag

's Morgens om 7.15 uur opgestaan. Het kan weer warm worden, gisteren ca 35 graden, vandaag zou het iets minder worden, maar kans op onweer.
Tegen half negen vertrokken voor de relatief korte etappe naar Marcilhac sur Célé, weer een klein dorpje, maar mét een epicerie annex tabac, een postkantoor en een heel goede bakker. Dat wist ik al van Marianne, toen we er in 2002 was, en toen we er samen weer waren in 2005. Ook is er een indrukwekkende ruine van de oude abdij, waar ook de priorij van Espagnac onderdeel van was.
Onderweg, op de top van een heuvel, ongeveer 400 meter hoog was er even bereik. Dus meteen gebeld naar het onderkomen voor vanavond. Jawel, contact! 'Nee, wij hebben geen plaats', was het antwoord. 'Ja, maar waarom heeft u niet teruggebeld, zo vroeg ik? Ja, ik was weg en mijn man doet dat nooit' was het antwoord. Iets minder klantvriendelijk dus dan in Espagnac... Ales in Marcilhac bleek vol, alleen was er mogelijk nog een plek in een paardengite, in het hooi. Toch maar naar Sauliac gebeld, negen kilometer verder. Ja, daar was nog precies één kamer over!
Toch maar een wat langere etappe dus! Onderweg kwamen we nog een leuke vriendengroep tegen, twee koppels uit Tasmanie, van een jaar of vijfenzestig. Zij lopen ook drie maanden, vanuit Le Puy naar santiago. Soms, zoals vandaag, kamperen ze, soms gaan ze in een hotel. Vandaag hadden ze de bagage laten brengen door een taxibedrijf, dat gebeurt veel. In Marcilhac gepauzeerd en terwijl ik wat pratte met de dames werd door de heren de hak van Jeroens schoen gerepareerd met tape. Die hak had losgelaten onderweg..
Om vijf uur 's middags waren we bij de brug in Sauliac. Daar werden we opgepikt door de familie Chessman, Engelsen inderdaad. Ze hebben een chambre d' hotes in Sauliac, maar wel nog vier kilometer van het dorp zelf... Toen we aankwamen bleek het een heel mooi gerestaureerd huis te zijn uit 1805, met veel authetieke ornamenten, maar ook allerlei luxe, zoals een zwembad, mooi gemaakt in een oude schuur zonder dak! Ook de familie met de twee dochters was in deze chambre d'hotes. Zij hadden de laatste negen kilometer met de kano afgelegd, omdat de meiden niet meer zo'n zin hadden in lopen... Goed bedacht!
De Engelsen, die uitstekend Frqns spreken, zijn negen jaar geleden hier neergestreken, na een zoektocht van twee vakanties. Met Jeroen was ik het eens dat het erg mooi was (en niet te duur, voor twee personen halfpension 74 euro), maar dat ze wel érg afgelegen zaten van alles...